De moderne onder­ne­ming draait op de cloud. Niet op één cloud, maar op vele: publieke, private, regio­nale en soeve­reine clouds, die samen een complex web vormen in de jacht op snelheid, veerkracht en innovatie. Waar het gebruik van meerdere clouds ooit een strate­gisch voordeel was, is het inmid­dels een nieuwe vorm van wrijving en chaos geworden.

Voor managers is de vraag niet langer hoe ze de cloud moeten adopteren, maar hoe ze deze slim, veilig en op schaal kunnen inzetten. Nu cloudom­ge­vingen zich uitstrekken over hypers­ca­lers, private infra­struc­tuur en soeve­reine aanbie­ders, zijn Cloud Manage­ment Platforms (CMP’s) steeds vaker de enige laag die een volledig overzicht biedt van wat er werke­lijk gebeurt. Maar de CMP-categorie zelf staat op een kruis­punt. Het oude model met dashboards, waarschu­wingen en handma­tige controles volstaat niet meer.

Waarom CMP’s in 2026 moeten veranderen

De IT-infra­struc­tuur van bedrijven evolu­eert sneller dan de tools die deze moeten beheersen. Zelfs goed uitge­ruste organi­sa­ties worstelen om AI-infra­struc­tuur snel genoeg te imple­men­teren. Teams reageren door GPU-capaci­teit te bundelen over verschil­lende aanbie­ders, logische clusters te bouwen en inferentie uit te voeren in gedis­tri­bu­eerde omgevingen. Slimme zetten, maar ze vergroten de opera­ti­o­nele complexi­teit aanzienlijk.

Ondanks intern gebouwde Internal Devel­oper Platforms (IDP’s) en tradi­ti­o­nele CMP’s, moeten beleid, budgetten, compli­ance en bevei­li­ging nog steeds handmatig worden afgedwongen via een lappen­deken van “point solutions”. Het resul­taat? Meer waarschu­wingen, meer uitzon­de­ringen, meer brandjes blussen. De beloofde wendbaar­heid van de cloud verdrinkt in opera­ti­o­nele frictie.

Wat staat ons te wachten?

Elke cloudom­ge­ving produ­ceert al enorme hoeveel­heden signalen: logs, metrieken, events, gebrui­kers­data en kostpa­tronen. De nieuwe generatie CMP’s zal deze signalen behan­delen als ruwe intel­li­gentie. De uitda­ging ligt niet in meer zicht­baar­heid, maar in inter­pre­tatie en actie.

Deze verschui­ving zal CMP’s in drie concrete richtingen sturen:

1. Van automa­ti­se­ring naar autonomie – CMP’s zullen verder gaan dan op regels gebaseerde workflows en evolu­eren naar AI-gestuurde opera­ties, aange­dreven door alle signalen die cloudom­ge­vingen genereren. Ze voorspellen problemen, lossen ze proac­tief op en passen beslis­singen in de loop der tijd aan.
2. Van contro­le­lagen naar beheerste vrijheid – In plaats van teams achteraf te contro­leren met waarschu­wingen en tickets, wordt gover­nance ingebouwd in workflows met geïnte­greerde “guard­rails” en realtime detectie van afwij­kingen. Devel­o­pers kunnen zo snel, veilig en compliant werken.
3. Van kosten­be­heer naar zelfop­ti­ma­li­satie – Kosten­be­heer­sing verschuift van aanbe­ve­lingen naar continue, geauto­ma­ti­seerde optima­li­sa­ties. Infra­struc­tuur leert, past zich aan en herver­deelt zichzelf op basis van realtime gebruik, presta­ties en bedrijfsprioriteiten.

Kortom: de cloud wordt niet langer iets wat je dagelijks beheert, maar iets wat met je meedenkt.

Voor een diepgaande analyse van deze kernca­pa­ci­teiten en hoe toekom­stige CMP’s deze stap voor stap mogelijk maken, lees de volle­dige blog: https://​www​.emma​.ms/​b​l​o​g​/​c​m​p​-​o​u​t​l​o​o​k​-​2​0​2​6​-​t​r​a​n​s​f​o​r​m​i​n​g​-​c​o​m​p​l​e​x​i​t​y​-​i​n​t​o​-​i​n​t​e​l​l​i​g​e​n​t​-​g​o​v​e​r​n​e​d​-​a​u​t​o​nomy